GESLAAGDE THEMA AVOND PEL TREKT 60 BELANGSTELLENDEN
CRIMINALISERING MENSEN IN DE BIJSTAND BLIJKT HOT ITEM..

Verslag op basis van notities secretaris PEL

Mensen in bijstand te hard gestraft

Mensen in bijstand te hard gestraft
Uit de Leeuwarder Courant van vrijdag 27/9/2013.

Op donderdagavond 26 september 2013 hield het PEL in een bomvolle Kroonzaal van het Oranjehotel een avond over de vraag of mensen in de bijstand gecriminaliseerd worden. Op het thema waren ongeveer 60 bezoekers af gekomen. Hieronder volgt met behulp van gemaakte notities een verslag:

PEL had drie gastsprekers uitgenodigd die voor de pauze elk een inleiding hielden van ongeveer 20 minuten.

Als eerste kwam prof. dr. Vonk, hoogleraar sociale zekerheidsrecht aan de Rijksuniversiteit Groningen aan het woord.
Er bleek, dat hij daarvoor hoofd juridische zaken was geweest bij de Sociale Verzekerings Bank.

Hij refereerde aan de in 1996 door minister Hirsch Ballin (CDA) ingevoerde Wet Boeten en Maatregelen die werd ingevoerd omdat de toenmalige regering de uitvoerders (dus de Sociale Diensten) laks vond. En de term "lik op stuk" viel.
De wet was wel streng, maar de mensen in de bijstand hadden nog wel rechten, bijv. om in verweer te gaan.
In 2012 kwam het kabinet Rutte 1 met de Fraudewet onder het motto: bij de sociale zekerheid is geen plaats voor fraudeurs en aan hen moet een hoge boete worden opgelegd. Dat kan bij de bijstand oplopen tot 3 maanden geen uitkering meer plus een boete en bij de andere uitkeringen tot: 5 jaar lang geen uitkering meer, bijv. bij de AOW…

Toen prof. Vonk de zaal vroeg of die mensen die bijstand hadden, hun hand op te steken, deden onwaarschijnlijk weinig mensen dat, waarop ondergetekende stelde: "Men is bang", wat meteen door prof. Vonk werd overgenomen. Want bij een zaal met publiek wat voor dit thema was gekomen, zou toch verondersteld mogen worden dat er veel meer aanwezigen bijstand hadden… Deze angst heeft alles te maken met angst voor verlies van de bijstandsuitkering bij het minste of geringste wat er mis gaat.

Een trend nu is: "je moet laten zien dat je je uitkering verdient", waarmee werd gerefereerd aan het verplicht werken in de bijstand als "tegenprestatie" puur vanwege het feit dat je bijstand "geniet".

Prof. Vonk die samen met anderen van de RUG in 2012 een onderzoek had gehouden naar dat fenomeen "Tegenprestatie" kwam toen tot de conclusie dat het bij de meeste gemeenten wel mee viel. Vlak voor deze avond hadden wij hem tevens alle stukken hierover van de gemeente Leeuwarden gemaild incl. het standpunt hierover van de Cliëntenraad Werk en Inkomen Leeuwarden. Dit, omdat Leeuwarden dit zeer recentelijk ook wenste in te voeren. Naarmate meer gemeenten dit invoeren ziet hij hier wellicht aanleiding in om een vervolgonderzoek in te stellen.

Prof. Vonk refereerde aan Willem Trommel van de Vrije Universiteit Amsterdam die onlangs had geconcludeerd dat de staat "met fanatisme de jaren 50 weer wil opleggen" aan burgers. Dat begon al eerder bij het kabinet Balkenende met zijn "fatsoen moet je doen".
Hij haalde ook minister Henk Kamp aan die van mening was: "Alle bijstandsgerechtigden moeten zich zo kleden als ik". Kortom: de trend is nu ook "opvoedend". Er mag veel minder van de (burgerlijke) norm worden afgeweken dan bijv. in de 70-er jaren.

Daarnaast wees hij op de denkbeelden van Loďc Wacquant in zijn boek: "Straf de armen. Het nieuwe beleid van de sociale onzekerheid".
Het gaat over de staat die mensen die arm zijn vernedert (incl. de opkomst van de "gevangenis industrie") en straft en tegelijk een verbond smeedt met alle andere mensen.
Hij stelde tevens dat de maatregelen (tegen m.n. mensen in de bijstand) geen reactie zijn op meer fraude, maar dat mensen denken dat er meer fraude is. (M.i. daarbij gemanipuleerd door een deel van de pers, die graag mensen met bijstand afschildert als fraudeurs.)
Hij noemde als voorbeeld de bewering dat zgn. in de helft van de gevallen fraude werd gepleegd met de kinderbijslag. Maar nader onderzoek wees uit dat er maar in 6 gevallen daadwerkelijk van fraude sprake was geweest.
Het werkt tegenwoordig zo: stel (bijv. bij de SVB of bij Sociale Zaken) dat er sprake is van 9 maal een bepaald soort fraude, bijvoorbeeld samenwonings-fraude (men woont samen maar heeft dit niet opgegeven aan sociale dienst of aan de SVB als men AOW krijgt) dan zegt "de computer" "fraud and error". Anders gezegd: maar 9 fraudegevallen?! Dat MOET wel een fout zijn… (Er MOETEN meer fraudegevallen zijn, alleen hebben we die nog niet ontdekt, en DUS moeten we meer geld en menskracht erbij hebben… Soort redenering die ik enige jaren terug ook aantrof in de stukken bij de start van de Maatregelenverordening Leeuwarden) Prof. Vonk stelde dat het gevaarlijk is als we zo reageren op vooroordelen.

Hij schetste ook hoe het werkt: bij bijvoorbeeld de Sociale Verzekeringsbank is een aparte fraude-afdeling met een "fraude-pg". (procureur-generaal) Ze zijn verantwoording verschuldigd aan "de procedures". De SVB koos nooit voor heldere regels (bijvoorbeeld over: wanneer wonen AOW-ers samen en wanneer niet) want dan haalden ze "hun targets" (doelstelling: vind minimaal x fraudegevallen per jaar) niet… (Dus: houd de criteria en de regels lekker vaag, dan kunnen wij meer fraude constateren en maken we ons zelf niet overbodig…)
Hij stelde dat nu pas voor LATTERS in de AOW, het wat eenvoudiger wordt
. (Opm.: gesteld wordt door de regering dat vanaf 2015 - waarom niet eerder - alleenstaanden die zelf alle kosten dragen voor hun koopwoning, niet geacht worden samen te wonen. Hoe het dan zit met een alleenstaande huurder met AOW die in precies dezelfde situatie verkeert, is totaal onduidelijk.)

Uiteraard is diverse malen via de rechter getracht om vergaande en onrechtvaardige maatregelen tegen mensen in de bijstand van tafel te krijgen en soms leidde dat tot jurisprudentie:

Genoemd is: NL CRvB 8/2/2010 LJN BL1093
(De Amsterdamse "Hoya-zaak" met advocaat Marc van Hoof over dwangarbeid in de bijstand.) De CRvB vond niet dat er sprake was van dwangarbeid maar kwam wel met enige criteria in haar uitspraak:

9.4.11. Bij de beantwoording van de vraag of een op de in de WWB neergelegde regeling inzake arbeidsinschakeling gebaseerd concreet besluit verenigbaar is met artikel 4 van het EVRM , komt in elk geval aan de volgende omstandigheden betekenis toe:
1) de aard, de plaats, de duur en de werktijden van de in het kader van de aangeboden voorziening te verrichten werkzaamheden in relatie tot de mogelijkheden, de werkervaring, de opleiding en de gezinssituatie van de betrokkene,
2) de duur van de werkloosheid van de betrokkene,
3) of en zo ja, hoe de aangeboden voorziening kan bijdragen aan de arbeidsinschakeling van de betrokkene, en
4) de zwaarte van de sanctie bij niet meewerken aan de aangeboden voorziening.

UK Court of Appeal 3/2/2010 (of 13?) ER 121 (feb) Februari 2013
(Heb niet zo snel alles goed kunnen noteren vanaf de overheadsheets)

Ingevoegd door ondergetekende, gehaald uit het Britse blad Metro:

Poundland 'slavery' claimant wins appeal
Cait Reilly speaks to the media outside the High Court after she won an appeal ruling that the government's flagship back-to-work scheme was unlawful (Picture: PA)

A graduate who was forced to work at Poundland or lose her jobseeker's allowance has won her appeal claiming the unpaid work was unlawful.

Cait Reilly, 24, argued the government's back-to-work scheme breached laws banning slavery and forced labour.

Three judges at the Court of Appeal unanimously found the unpaid scheme was legally flawed after Ms Reilly claimed the regulations violated article four of the European Convention on Human Rights. (Artikel 4 EVRM)

Lord Justice Pill said the regulations must be quashed since their central purpose was to impose 'requirements' on jobseeker's allowance claimants and sanctions for failing to comply.

HGV driver Jamieson Wilson, 40, also claimed the scheme was unlawful after he was told he had to work unpaid for 30 hours a week for six months cleaning furniture.

Their solicitors said the tests case ruling means 'all those people who have been sanctioned by having their jobseekers' allowance withdrawn for non-compliance with the back-to-work schemes affected will be entitled to reclaim their benefits'.

In November 2011, Ms Reilly had to leave her voluntary work at a local museum to work at the Poundland store in Kings Heath, Birmingham, under a scheme known as the sector-based work academy.

[Opm.: ze deed dus echt vrijwilligerswerk maar moest dat opgeven om gedwongen tewerk te worden gesteld ergens anders… Zo niet, dan raakte ze haar (Britse) uitkering kwijt…]

She was told that if she did not carry out the work placement, which involved stacking shelves and cleaning floors for two weeks, she would lose her jobseeker's allowance.

'I am delighted with today's judgment,' she said.

'I brought this case because I knew it was wrong when I was prevented from doing my voluntary work in a museum and forced to work in Poundland for free for two weeks.'

'Those two weeks were a complete waste of my time as the experience did not help me get a job.' She added: 'I hope the government will now take this opportunity to rethink its strategy and do something which actually builds on young unemployed people's skills and tackles the causes of long-term unemployment.'

De Britse rechter ontweek volgens prof. Vonk echter wel het punt van de dwangarbeid en de betrokkene won de zaak meer op de voorwaarden waaronder de dwangarbeid (zo blijf ik dit noemen) verricht moest worden. Het vonnis kwam er op neer dat de Britse overheid op dat punt haar huiswerk over moest doen.

Prof. Vonk noemde ook een Duits vonnis: Germany BSG 16/12/08 maar de strekking daarvan ben ik even kwijt. Wel is het zo dat "Harz 4" een enorme verslechtering teweeg heeft gebracht bij de lonen die mensen verdienen: massaal is sprake van hongerloontjes waarvan je niet kunt leven. ("Working poor" heet dat tegenwoordig: de werkende armen waarbij je minstens 2 baantjes nodig hebt om te kunnen overleven.)

Zo zijn daar ook al de zgn. "1 euro baantjes" waarbij je maar 1 euro per uur verdient en in ruil daarvoor verzekerd bent…

Hij noemde evenwel als voorbeeld hoe het ook kan, een belangrijk vonnis van het Constitutioneel Hof van Tsjechië (hun hoogste rechtscollege) van 27/11/2012. Na 2 maanden WW moest je elk werk accepteren, zo niet, ging je uit het bestand van hun arbeidsburo.
(M.i. was er ook sprake van verplicht werken met behoud van uitkering, het vonnis gaat over "Forced Service") De Engelstalige vertaling van het vonnis is te lezen onder deze link.

Zo kreeg het verhaal van professor Vonk toch nog een hoopvol einde. De hoofdstrekking van zijn verhaal was, dat als de overheid repressiever wordt t.o.v. mensen met een uitkering, de rechters de balans moeten herstellen cq. in evenwicht houden. De hoofdlijnen van zijn betoog waren dezelfde als in de lezing die hij een week daarvoor in Luxemburg bij de EISS (European Institute of Social Security) had gehouden: "Law and the rise of the repressive welfare state"

De tweede gastspreker was advocaat Marc van Hoof van VHM Advocaten uit Amsterdam, de vaste "huisadvocaat" van de Amsterdamse Bijstandsbond.

Hij wees er op dat de overheid er op uit is mensen bij de rechter weg te houden: per 1 oktober 2013 gaan zowel de eigen bijdrage voor de advocaat van onvermogen als de griffierechten fors omhoog. Zo is de eigen bijdrage als iemand in de bijstand zit nu 127 euro en straks 193 euro… Ook vervalt de anti-cumulatiebepaling: bij eerst schorsing/voorlopige voorziening vragen (bijv. als je een bezwaarschrift hebt lopen omdat je uitkering grof is gekort en je niet kunt wachten op een uitspraak die wel een half jaar op zich kan laten wachten) en dan een beroepschrift ben je 2 maal 193 euro kwijt.

Hij wees ook op het feit dat er geen bezwaarmogelijkheid is, als je 6 maanden betalingsachterstand hebt bij je zorgverzekeraar: het CVZ (College voor Zorgverzekeringen) de premie gaat innen.
De standaard-premie is 123,17 Het CVZ int aan Bestuursrechtelijke premie 160,12
(123,17 x 130%) Dat (meerdere) geld verdwijnt in de "Algemene kas" volgens Van Hoof.

Hij stelt dat met mede Art. 17 WWB in de hand, het goed gebruik is geworden, mensen in de bijstand als "fraudeurs" en "niet-willers" af te schilderen.
Ook zonder dat de soos door een bijstandsgerechtigde is benadeeld (hij maakt alleen een "fout" zonder dat dit op zich de hoogte van de uitkering beďnvloed) wordt toch een boete opgelegd en bij de 2e "overtreding" moet de gemeente 150 euro boete opleggen. (Naast kortingen op de bijstand kan tevens, dus gelijktijdig! een boete opgelegd worden.)

Van Hoof stelt dat het overgrote deel van de overtredingen bij bijstand geen bewuste fraude is. Hij wijst op de zgn. "kan" bepaling: de gemeente kan dit of dat doen, maar hoeft dat lang niet altijd te doen bij een "overtreding".
Maar: in de praktijk gebeurt dit wel: voorbeeld: een echtpaar had schulden maar lost 100 euro/mnd daar op af. Maar er volgt een echtscheiding: zij heeft een bijstandsuitkering en de ex helpt haar door haar elke maand 50 euro over te maken zodat ze die aflossing kan blijven doen. Helemaal fout! De soos zegt: je inkomsten zijn 50 euro/mnd en vermindert de bijstand met 50 euro/mnd… En die had ze dan "verzwegen" vond de soos.
(Ofwel: daarnaast nog een "douw" van de soos..)

Hij noemt ook de kwestie: mensen zetten wel eens dingetjes te koop op internet (bijv. "marktplaats") Wanneer is dat inkomen? (En: wanneer word je geacht "handelaar" te zijn? 1 x of 5x iets op Marktplaats zetten?)

Van Hoof stelt dat er sprake is van geďnstitutionaliseerd wantrouwen van de overheid naar de burgers toe.
Dat blijkt ook uit de tijd dat mensen bij een bijstandsaanvraag moeten wachten op een uitkering: zo werkt de DWI (Dienst Werk en Inkomen) in Amsterdam met "groen spoor" (uitkering in 10 dagen geregeld) en met "rood spoor" (uitkering pas na 8 weken geregeld).
"Rood spoor" gebruikt de DWI als ze iemand wantrouwen, echter zonder dat er concrete bewijzen zijn… (Diegene laten ze dus rustig 8 weken wachten op een uitkering, terwijl de schulden toenemen en wellicht huisuitzetting dreigt wegens huurschuld..)

Van Hoof noemt nog een kwestie uit Nijmegen (de kwestie haalde indertijd de pers, die breed uit ging meten dat 2 mensen elk met bijstand wel voor 125.000 euro hadden gefraudeerd, dat er beslag op een eigen woning was gelegd enz. Maar hoe het uiteindelijk echt zat, lees je nooit…) Van Hoof vertelde dat uiteindelijk van die zgn. bijstandsfraude 16.000 overbleef, geen 125.000 euro. (Natuurlijk, nog een fors bedrag, maar een wereld van verschil met die oorspronkelijke zgn. 125 mille…)
Zoeken naar de waarheid is er volgens Van Hoof niet meer bij: de Sociale Recherche vraagt iets aan de buren en DAT is dan voor hen voldoende "bewijs" maar voor de rechter niet!
Hij noemt tevens het "klikken", over mensen met een uitkering, (het barst tegenwoordig van de klik-lijnen; overal is tegenwoordig wel een kliklijn voor) "geregistreerd roddelen".

Hij besteed ook aandacht aan de zgn. "niet-willers", volgens het Leidse blad "Doorbraak" een nieuw bedachte categorie mensen in de bijstand, die bijv. in de gemeente Oss wel onderworpen kon worden aan allerlei dwang therapieën. Doorbraak schreef:
"Bijstandsgerechtigden die zijn gebrandmerkt tot niet-willers, krijgen ook nog eens dwangtherapie opgelegd. Wie weigert om onder leiding van een zielenknijper zijn veronderstelde ongemotiveerde gedrag te veranderen, verliest zijn uitkering."
Van Hoof refereert aan een door hem gevoerde rechtszaak voor iemand die al jong in handen viel van de "welzijnsmaffia" (zo noem ik die instanties maar) Persoon in kwestie belandt met 16 jaar in een "Begeleid wonen" project, maar slaagt er toch in om op HAVO-niveau te komen. (een VWO-opleiding werd geweigerd) Ging vervolgens allerlei computercursussen doen op eigen initiatief. Via de soos moet hij op een gegeven moment een traject volgen. Hij wil graag verder in de richting van betaald werk in de sfeer van dingen ontwerpen m.b.v. de computer, waar ook wel degelijk betaald werk mee te verkrijgen is.
Mooi niet dus: persoon in kwestie werd toen als "dwars" gezien, een "niet-willer" en dan moet je in Amsterdam naar het Hoya-traject.
Van Hoof: wie moeten ook naar het Hoya-traject: mensen van wie vermoedt (let wel: vermoed, geen bewijs dus..) wordt dat ze "zwart" werken…
(Eigenlijk deels een moderne variant op het vooroorlogse "stempelen": elke dag stempelen, dan kunnen ze niet zwart werken toch?)
Eigenlijk is het Hoya-traject bedoeld als straf om mensen te disciplineren. Het gaat daar op de werkvloer ook soms minder fris toe: om je te intimideren blijft een "werkmeester" soms een half uur achter je staan, om je in de gaten te houden.
Van Hoof constateert dat het mensen heel moeilijk wordt gemaakt om uit de uitkering te komen, mede door dit soort "trajecten". (die gewoon tot niets leiden) Hij ziet een "ernstig glijdende schaal" waarbij het motto lijkt te zijn van de overheid: hoe we het bereiken (om mensen uit de bijstand te werken) doet er niet meer toe, ALS we het maar bereiken.

Er vindt een scheiding plaats binnen de werkende bevolking en er ontstaat zo een georganiseerde druk op de lonen. Van Hoof stelt dat 50% van het inpakwerk al gedaan wordt door WSW-ers en WWB-ers wat een probleem veroorzaakt t.o.v. de reguliere inpakkers. Die kunnen mensen oproepen. De WSW-bedrijven vonden dat problematisch. Er is sprake van verdringing.
(Uit een recente uitzending van Zembla bleek dat bij Post.nl het werk in de avond- en nachturen vooral wordt gedaan door WWB-ers "met behoud van uitkering" die werd voorgespiegeld dat ze na drie maanden - wellicht; sommigen van hen - een halfjaar contract zouden kunnen krijgen. Post.nl betaalt de gemeente Sittard een vergoeding waarmee deze gemeente feitelijk een uitzendbureau is begonnen voor dwangarbeiders. Sittard verdient hiermee: Vergoeding minus de bijstand maal x personen tewerkgesteld plus 3 mnd bijstand nadien maal x personen omdat indien iemand wel een half jaar contract kreeg bij Post.nl diegene na afloop eerst recht heeft op 3 maanden WW en niet ten laste komt van de gemeente.)

Tijdens zijn verhaal (wat hier overigens niet chronologisch is weergegeven) stelt hij ook dat er sprake is van liberalisering in de maatschappij waardoor de rechtsgelijkheid onder druk is komen te staan.
Ook is de bandbreedte voor mensen om hun leven in te richten zoals ze zelf willen, veel smaller geworden dan 10 jaar geleden. Het spook van "Henk en Ingrid" als de voorbeeldige burgers waart rond… (Dit is in feite hetzelfde als prof Vonk stelde over het fanatisme waarmee de overheid terug wil naar de 50-er jaren)
Van Hoof haalde het voorbeeld aan van een klant van hem, die geen bed heeft, maar slaapt op een matras op de grond. Vroeger werd dat geaccepteerd, nu niet meer… Er werden opmerkingen over gemaakt bij een "huisbezoek"… Want DAT kon natuurlijk niet…
(Voor je het weet wordt gesteld: u woont hier niet echt..)

En dan het gedoe over: wanneer woon je samen? De CRvB heeft gezegd: 4 nachten in de week bij elkaar doorbrengen, is te veel. Dan woon je samen, heet het. Volgens advocaat Van Hoof komt dat 4 nachten verhaal weg uit de kinderbijslag en bij de SVB: waar is het kind het meeste in de week? (Bijv. na echtscheiding en omgangsregeling voor de kinderen) Daar gaat dan de kinderbijslag heen.

Bij dakloze werklozen is sprake van pingpongen met deze mensen: waar is hun domicilie? Wie is bevoegd hen bijstand te geven?
(M.i. is dit een zwarte pieten spel: schuif het af naar de andere gemeente: bijstand geven kost geld…)

Na de pauze vertelde advocaat Van Hoof nog over zijn zuster, die in de WSW betaald werk had, maar waarbij op een dag dat werk geen werk meer mocht heten, maar plotseling "dagbesteding" werd genoemd en of de mensen daarvoor maar even wilden tekenen…
Toen viel er een stilte in de zaal, want als je over persoonlijke ervaringen vertelt, stel je je kwetsbaar op.

Als derde en tevens laatste spreker voor de pauze was de beurt aan Erik Krebbers van een actiegroep uit Leiden, die o.a. het on-line blad "Doorbraak" uitbrengt.
Zij voeren hun acties op straat en zijn in Leiden met 8 mensen en nu 2 jaar bezig.
Over het starten van een actiegroep zei hij: "Veel mensen zijn bang of hebben geen zin. Men denkt vaak ook: dan moet ik veel vergaderen." Doorbraak zit overigens al wel in verschillende steden. Krebbers stelde: "We proberen echt invloed uit te oefenen."

Bij de DZW in Leiden werken ongeveer 50 mensen verplicht met behoud van uitkering, ofwel: er is sprake van dwangarbeid. Volgens de officiële regels mag zoiets 6 weken, maar vaak houdt Leiden zich daar niet aan. Ze zijn nu al ongeveer 100 keer bij die DZW langs geweest om met de mensen daar op straat (bijv. in de pauze) te praten. Krebbers vertelt het nodige over wat ze daar zoal meemaakten.
Hij stelt dat je moet praten over je eigen probleem en zegt ook dat GroenLinks, de SP en de FNV wel in hun acties zijn geďnteresseerd, maar dat dezen hen slechts (willen) gebruiken maar zegt: "we zijn geen informatiebron voor hen opdat zij er mee gaan scoren."

Over de aard van hun acties stelt Krebbers: "Je moet het wel leuk houden en niet te ver gaan. Zo verzamelen we foto's (ter plekke gemaakt neem ik aan) maar we gaan niet onze onderdrukking symboliseren, maar onze strijd en dus gaan we niet met een gevangenispak aan lopen."

Hij stelt: aan de ene kant zeggen we van tevoren wat we gaan doen (tegenover de DZW) maar aan de andere kant gaan we niet met hen in gesprek, maar met de arbeiders. We organiseren de arbeiders binnen de DZW. De gemeente probeert dat wat daar gebeurt als normaal voor te stellen, maar het is NIET normaal geworden! De terminologie die we gebruiken nemen we over van de arbeiders op de werkvloer.
Wat bijvoorbeeld gebeurt daar binnen is: wie Arabisch of Turks spreekt, wordt 10% gekort op zijn uitkering…
Ook waren er ideeën geweest in Leiden om ALLE werklozen 1 maand 100% te korten en "dan maar iets te verzinnen" (als ik het verhaal op dit punt goed heb begrepen)

Er zijn tot nu toe kleine successen geboekt: er mag nu daar nog maar 6 weken gewerkt worden met behoud van uitkering.

[Opmerking: een variant hierop in Leeuwarden hebben we "te danken" aan PAL/GroenLinks: in de APV van Leeuwarden kwam een aantal jaren geleden te staan dat je vergunning moest hebben alvorens je op straat pamfletten mocht uitdelen… En reken maar dat dit selectief gehanteerd zal worden! Wat in strijd is met de grondwettelijke vrijheid van meningsuiting… Want: het was zo slecht voor het milieu… Want iedereen gooide die papieren zomaar op straat… Wat totale onzin is: je ziet gewoon of iemand een pamflet wil aannemen of niet en mocht er toch wat op straat liggen: dat pak je na afloop even op, want anders is het zonde van de drukkosten of kopieerkosten. Bovendien: niet de aktievoerder gooit de papieren op straat, maar diegene die dit daadwerkelijk doet, dacht ik zo. N.b. de VVD was toen tegen het opnemen van die bepaling om voornoemde reden.]

Na de pauze is er ook gelegenheid voor mensen met een uitkering om kort hun verhaal te vertellen.
Een gepensioneerde alleenstaande man met AOW, een zekere R.B, (naam bekend) krijgt de microfoon. Hij stelt dat hij 3 punten naar voren wil brengen:

1. Hij beklaagt zich over de vage criteria van de SVB t.a.v. de vraag wanneer je samenwoont.
(Bij de SVB woon je zgn. samen voordat je het zelf beseft…)
Hij zegt o.a.: je woont alleen, maar je eet samen. Ben je dan al samenwonend?
Hij signaleert op alle fronten een glijdende schaal: wat gaande is bij de bijstand, breidt zich als een olievlek uit naar andere uitkeringen, zoals de AOW.

2. Ook bij de WAJONG is er sprake van gedwongen tewerkstelling maar dan onder het mom van "dagbesteding": zo gaat het busje elke dag naar de MAKRO waar zij tewerk zijn gesteld…

3. Er voltrekt zich een scheiding binnen de werkende bevolking: een deel werkt voor loon, een ander deel "met behoud van uitkering". Er is sprake van een georganiseerde druk op de lonen.

Voor de rest was er na de pauze sprake van een m.i. goed debat, zodat de stellingen die de avondvoorzitter achter de hand had, niet gebruikt hoefden te worden.

Na afloop bleek dat een aantal mensen zich had aangemeld voor een WWB-groep (groep heeft nog geen naam) die we binnenkort bij elkaar zullen roepen.

Deze notitie is gemaakt m.b.v. aantekeningen die op die avond zelf zijn gemaakt.

Secretaris PEL

De aanwezige verslaggever van de Leeuwarder Courant verdween tijdens de pauze. ergens jammer, want het debat na de pauze was beter dan ik op voorhand verwacht had. Vaak zie je dan het wat wegzakken, maar dat was nu niet het geval.Op vrijdag 27-9-2013 stond over onze avond het volgende in de LC:

LEEUWARDEN - Mensen die in Leeuwarden een bijstandsuitkering krijgen, moeten op hun tellen passen.

Dat bleek donderdagavond in een propvol zaaltje van het Oranje Hotel, tijdens een lezing van het Platform voor Een- en-Tweepersoonshuishoudens Leeuwarden (PEL). Thema was de criminalisering van bijstandsgerechtigden.

Professor Gijsbert Vonk uit Groningen: "Ambtenaren reageren te snel op vooroordelen. Gemeentes zijn er niet op toegerust. Op staande voet ontslagen? Eigen schuld, geen uitkering. Gelukkig oordelen rechters anders."

Volgens Advocaat Marc van Hoof van de Amsterdamse Bijstandsbond wordt de gang naar de rechter bij problemen bijna onmogelijk gemaakt door de stijgende griffierechten. Van Hoof: "Mensen moeten alles opgeven wat van invloed op hun uitkering kan zijn. Als ze per ongeluk iets vergeten, worden ze ongelooflijk hard gestraft en beboet. Vaak ten onrechte, zo blijkt."

Einde LC-bericht van 27/9/2013.

OVERZICHT MEENEEM MATERIAAL VOOR HET PUBLIEK

Het volgende materiaal kon na de thema avond door het publiek worden meegenomen. Dit was o.a. bedoeld om te dienen als achtergrond materiaal om thuis nog eens na te lezen. Het materiaal kan hier gedownload worden.

Reserve stellingen voor na de pauze (bleken niet nodig te zijn)

Een folder met daarin het standpunt van de Cliëntenraad Werk en Inkomen over werken als Tegenprestatie voor bijstand plus een interview hierover met 2 leden door de Leeuwarder Courant.

Een folder van Divosa (organisatie van directeuren van Sociale Diensten) die wel een goed overzicht geeft van de soorten dwangarbeid die er inmiddels in de bijstand zijn ontstaan. Voor als u door alle bomen het (formele) bos niet meer ziet.

Een folder met achtergrond informatie over de Wet Huisbezoeken en de Fraudewet.

Een aantal tips en trucs voor als men in de bijstand zit of binnenkort dreigt te komen.